Het is tijd voor goed nieuws. Ik merk dat ik het best een spannend voornemen vind om goed nieuws te gaan schrijven. Ik heb de afgelopen maanden veel gedaan in geloof dat dit de stap naar genezing zou zijn. Ach, zo ben ik gemaakt moet je maar denken. Zodra het gaat geloof ik weer dat ik genees. Sneller dan ik kan bidden of beseffen. Dus geen getreuzel aan de gang Marion.
Ik ben benieuwd of het net zo’n lang verhaal wordt als de andere dagen.
De fysiotherapeute is vandaag weer langs geweest. De collega van Sandra. Ook weer een hele aardige vrouw. Ook zij legt goed uit en neemt de tijd. Ze zei dat de kracht in mijn benen goed is en dat ik zeker nog kan staan en lopen. Dat wist ik wel maar een positieve bevestiging is in deze fase geweldig. Het probleem zit hem in de longen maar ook in de korte tijd waarin dit allemaal gebeurt is. Ik was altijd snel. Even dit, even dat. Niet zeuren maar aanpakken. Je kent me wel. Mijn hoofd is nog steeds zo. Mijn lijf nu niet. Het gevolg is kortsluiting.
Ze vertelde dat als je een langzaam verlopend beeld hebt, je alle tijd krijgt om je tempo aan te passen. Dat doe je automatisch. Net als bijvoorbeeld ouder worden. Dat gaat geleidelijk.
Die tijd heb ik niet gehad. Kerst 2012 werkte ik nog. Iedere maand raakte ik wat kwijt. Januari kon ik nog zingen maar staan erbij lukte niet meer. 14 februari ging ik lopend naar de eerste afspraak in het Erasmus. De maand erop had ik een scootmobiel nodig. 27 maart begon ik met zuurstoftherapie. Daar knapte ik eerst echt van op. Ik kon weer zitten en voelde mij ook veel beter. Weer helder in mijn hoofd. April 2013 reed ik nog auto. Ik ging wel 1x per dag naar beneden en 1x per dag naar boven. Trap oplopen was echt enorm moeilijk. Ik ging ook Rio steeds meer liggen. Want alleen liggend ademde ik rustig genoeg om er nog iets bij te kunnen doen. Bijvoorbeeld veel kletsen. Hihi.
Mei 2013 kon ik nog alleen naar het toilet en ging ik alleen dagelijks in bad. Half mei was dit opeens ook weg. Ik wil steeds even snel dan is het klaar. Dat kan niet meer. Ze gaan mij leren hoe ik met deze longen toch nog wat meer kan dan alleen liggen. Ik heb er vertrouwen in. Het goede nieuws is dat ik nu al in een hoek van 40 graden zit. Zo rechtop heb ik zeker al 3 weken niet gezeten. Helemaal niet een een half uur lang.
De arts assistent van de gynaecologie is langs geweest. Een gesprek en onderzoek. Echt een heel aardige vrouw. Ze nam alle tijd om mij op mijn gemak te stellen en om mijn verhaal te horen. Ook het onderzoek ging rustig aan. Geen overbodige dingen ook al staan ze in het protocol. De verpleegkundige kwam even helpen en vroeg mij, kan jij dat ook, o nee jij bent maar verloskundige he. De arts assistent zei: “nee hoor dat heb je mis. Een verloskundige doet precies hetzelfde als een arts assistent. Ze heeft alleen een andere titel”. Ik kon opeens heel goed mijn mond dichthouden. Hihi
Conclusie: Alles is goed en nog genoeg eieren om nog een gezin te maken. (Dat is de Marion vertaling). Nu gaan we dat maar niet doen met deze longen. Sorry Kyamee. Echt geen zusje meer.
De diëtiste is weer geweest. Ze heeft een mooi oppep plan bedacht waarbij we nu niet gaan testen waar mijn darmen wel en niet tegen kunnen. Wat een opluchting. Alles loopt nu goed en dat willen we graag zo houden. Zij ook. Heerlijk. Dat betekent wel dat als er met bijvoeden moet worden begonnen dat dit met een infuus moet. Als het zo ver komt dan moet dat maar. Eerst zelf maar gaan eten. Erbij krijg ik extra energie door 3x daags een klein bekertje latex te drinken. Zo ziet het eruit en zo smaakt het ook maar het zijn vetten met iets erdoorheen. Zodat het niet lijkt of je levertraan eet.
Vandaag heb ik weer gegeten. Alle maaltijden en tussendoor kersen, wortels, dropje, waterijsje, rijstemelk, komkommer en de latex. Mijn maag went weer aan eten en het doet geen pijn meer.
Vandaag kon ik ook nog oefenen met direct terug gooien van de bal. Zoals ik al zei wordt de bloedsuikerspiegel bepaalt. Hij is 5 nuchter en 11 en 9,8. Ze zijn best hoog. Voor de medische meelezers
heb ik navraag gedaan. De 1e is het belangrijkste. Dan heb ik nog niet gegeten. Die is goed. De andere 2 zijn overdag geprikt en worden beïnvloed door wat je net hebt gegeten (veel) hebt gedaan (niets) en de medicatie. Hier zijn ze tevreden. Onder de 15 doen ze niets. Ik ga hier met minder problemen weg dan ik gekomen ben.
Sjon was vandaag op bezoek. Het was gezellig. We hebben lekker gekletst. Gewoon over niets en over hoe helpen we Marion niet pratend de dag door. Haha en dat is een hele
uitdaging.
Al met al is het een heel verhaal geworden. En je hebt het gezien het is veel langer dan welk verhaal dan ook. Hoera!