Vandaag stonden er twee actiepunten op het programma. Het plaatsen van de centraal veneuze catheter voor de voeding en het maken van de röntgenfoto’s. Heel spannend. Heel erg spannend allemaal. Er zijn weer heel veel weeën weggepuft. Ook in mijn hoofd was het druk. Ik merkte dat ik daar hulp bij nodig had. Ik wil mij blijven richten op het feit dat dit goed komt. God zorgt voor mij en Hij is nooit te laat. En zoals Joyce Meyer zegt: “zeker niet te vroeg”. Hahaha. Dus geduld hoort erbij. Twijfel zorgt voor onrust en maakt dat ik als ik die toelaat mijn doel uit het oog verlies. Twijfel is heel subtiel. Ik twijfel bijvoorbeeld of ik een onderzoek wel kan of ik dat met mijn ademhaling red en of ik de pijn wel aan kan. Het is dan heel hard werken om dat zo snel mogelijk weg te sturen. Uiteindelijk duurde dat de hele morgen. Het is gelukt. Het is nu 14.30 en ik adem nog onrustig. Gelukkig komt Sjon binnen. Het is even zoeken voor hem maar hij krijgt me rustig. Tussen 16 en 17 uur heb ik liggen dommelen.
De bloedsuikerspiegel is vandaag 7.5.
Er zijn vandaag geen onderzoeken gedaan. De afspraken die bij ons bekend waren, bleken niet gepland op de tijden en dagen die ik had door gekregen.
Morgen is er weer een dag.
We doen nu maar even niets dan genieten van elkaar en misschien nog met Sjon samen wat oefenen.