Een hele speciale dag. Mijn moeder is jarig vandaag. Mijn moeder die altijd lief voor mij is, nu ook nog eens voor mij zorgt. Zij maakt mijn leven op dit moment geweldig. Ik hou van haar met heel mijn hart.
De huisarts is geweest en dat was weer een erg fijn gesprek. Hij neemt mij altijd serieus en hij neemt alle tijd.
Dat voelt veilig. Hij laat mij zien dat deze ziekte meer is dan alleen een ademhalingsprobleem.
En dat is ook zo. Het ademen is moeilijk maar de manier waarop mijn denken en doen veranderd valt ook niet mee. Dat had ook niemand vertelt. Waarom niet? Hoort dit er niet bij of is het juist wel de bedoeling? De huisarts neemt ruim de tijd om alles te horen.
Ik heb ook moeite met nadenken, bedenken, logisch nadenken. Dit maakt dat ik steeds verkeerde beslissingen neem. Plannen is moeilijk en er is veel te bespreken. Voorheen deed ik alles zelf, betalen, sparen, zorgen voor geen financiële problemen.
Ik regelde mijn administratie zelf. Kon alles zelf. Het wordt moeilijker. Ik heb daar moeite mee. Veel moeite. Ik kan slecht rekenen en heb helaas meerdere mensen die mee willen helpen en dan gaat het opeens heel snel. Vooral als er geen overleg is. Eigenlijk is het al moeilijk om een kleine beslissing te nemen.
We bespreken ook over wie er voor onze kinderen zorgt mochten wij er beide niet meer zijn. Ik vind het veel allemaal maar het hoort erbij. Stel dat Sjon en ik samen blijven. Dan zijn Sjon en ik samen bij God. Voor dat hele bijzondere geval moet er wel een voogd geregeld zijn voor onze kinderen.
De nieuwe computer is een ipad geworden. De letters zijn lekker groot en ik kan er een leuk spelletje op doen. Het heet Wordfeud.
De computer makkelijk te bedienen ook door mij. Hij kan met een grote letter die ik kan lezen. Allemaal pluspunten.
Lichamelijk verander ik nog al. Ik voel me niet goed. Ik kan gloeiend heet zijn of juist weer erg koud. Mijn eten valt goed en ik heb trek of ik heb juist erg veel pijn in mijn darmen. Een erg droge keel. Kapotte lippen. Onrust. Zuurstof te kort in mijn hoofd.
Misschien is mijn bloedsuikerspiegel niet goed. Dat kan met prednison gebruik. Mijn moeder vraagt hierna. Misschien voel ik mij daarom niet lekker? Het zuurstof gehalte in mijn bloed is goed. 98%. Dat is normaal voor jou en mij. De bloedsuiker 4, 7 dus dat is ook goed nieuws. De huisarts is tevreden. Het gaat goed zo. Conclusie weinig doen en het jezelf zo makkelijk mogelijk maken. Even geduld hebben ten aanzien van de allergie. Die paar dagen zijn zo om.
Het lijkt toch het meest op een allergische reactie. Met maximaal een week voel ik mij goed. Nog even geduld. Ik ben op de helft tenslotte.
‘S middags konden we eindelijk mama feliciteren door haar cadeau te geven. Het is een goudenring met een maansteen en diamantjes geworden. Vol liefde om haar te feliciteren met haar verjaardag maar nog belangrijker om haar te bedanken voor alles wat ze doet nu ik het haar kan zeggen en kan laten voelen.