Wanneer ga je dood en hoe merk je dat Dat?
Dat zijn tegenwoordig hele gewone vragen om te stellen. Zonder blad voor de mond zegt men dat gewoon tegen je. Het liefst verstop ik me. Gewoon ergens binnen. Dan ziet niemand me. Hoef ik ook niet over zulke vragen na te denken.
Vandaag hijg en puf ik weer. Het lijkt wel of er iets niet goed bij mij is. Mijn gezicht is rood en pukkelig en dat is niet alles. Ik zit er eerlijk gezegd helemaal onder. Het was zo gebeurt. Maar 1 dag anti slijm pillen nemen. Ik maakte zoveel slijm aan en hoestte zo veel.
Het gevolg was nog minder prettig. Ik hoestte de hele avond en ging enorm veel slijm aan maken. Ik word er knorrig van wat niet leuk is voor de mensen om mij heen. Ik ben allergisch voor die pil. Dat is wel heel duidelijk.
Ademen is moeilijk.. ik puf al weer. Ik wil gewoon ademen. Net als jullie. Geen gehijg of gepuf.
Pas goed op op elkaar. Wees lief, altijd heel lief. Daar heb ik echt te kort in geschoten.
Maar dat zegt niets over jou. Jij kan meer. Geef niet op. Blijf lief en als het even niet lukt dan begin je gewoon opnieuw.
Geef je lief een stevige hand. Dat voelt veilig. Zo hand in hand.
Geeft mij een veilig gevoel. Loop mij niet voorbij.
Geef mij de kans.