Goedemorgen.
Een hele goede morgen zelfs. Het is 9.16 en ik ben gewassen en gestreken en lig te wachten op mijn ontbijt. Ik ben in een super goede bui. Ik ben benieuwd wat er voor leuke dingen op de planning staan. Zelf zou ik er opuit willen trekken. Wat gaan we doen. Maar ik houd me rustig.
De huisarts belt. Hij wil graag weten hoe de nacht gegaan is. Als mama dat vertelt wil hij de nachtzuster spreken. Dat kan want Ineke is er nog. Ineke legt een en ander uit en dat gesprek verloopt niet prettig. De huisarts legt haar woorden in de mond. Ineke beëindigd het gesprek door te zeggen dat ze verder voor mij gaat zorgen. Ze is overstuur. Het doet mij verdriet iemand die zo hard werkt en zo zorgzaam is verdriet heeft. Wat er precies gebeurt is zegt zij niet. Maar het is duidelijk om een of andere reden lukt het dr. Louwerse en mij niet om samen tot een gesprek te komen waarbij wij elkaar ook begrijpen. Dat was niet zo. De afgelopen 24 jaar gingen prima. Als ik kwam nam hij mij serieus. Ik voelde mij nooit te veel of een lastpak. De laatste maanden is dat anders. Ik denk dat het begonnen is toen Marjan belde voor een consult thuis. Ik kon die dag de trap niet afkomen. Nou ja, ik kwam er wel maar ik moest 3x stoppen onderweg. Zij vertelde dat er zuurstof toedienen als medicatie bestond en dat ik er best van kon opknappen. Ik heb 2 uur nagedacht en toen de huisarts maar gebeld. Het was toen denk ik dinsdag 22 maart. De dag erna was ik in het ziekenhuis en s middags was hij op bezoek. Ik reken dit uit aan de foto’s die we afgelopen maanden gemaakt hebben. Op 28 februari lig ik namelijk met zuurstof op de bank en het is vrijdag gebracht. Er belde een heel erg vriendelijke longarts die mij heel goed uitlegd wat de O2 deed en hoe veel ik aan plezier bij krijg. Doen dus. Ik denk dat we vanaf dat moment zijn gaan vragen, ons met het beleid zijn gaan ” bemoeien ” en dat vind hij niet fijn. Eergisteravond vroeg hij of we wilden bellen hoe de nacht gegaan was. De uitkomst viel niet goed of de manier van mededelen. Ach boeien. Het is aanvaring nummer xx. Ik heb met Sjon gegebeld en hij met stichting Ravelijn. Wat een rots in de branding is dat toch. We gaan maar eens uitzoeken hoe we dat gaan aanpakken. Mijn moeder vroeg al aan hem, als het emotioneel te zwaar is zeg het dan. Dat kan makkelijk. Dat is het namelijk ook. Wij vinden het ook loodzwaar. Maar met goede afspraken en allemaal iets op de schouders is het net te doen. Ik zie mij grote voorbeeld voor me. Jezus liet zich ook helpen. Hij wist het al, ik leer het nu. Je moet Marion. Je moet.
Ken je dat raadsel van de kool, de vos en de geit die je met een bootje naar de overkant moet brengen en ze mogen elkaar niet op eten.
Vandaag gaat het gebeuren. De grote verhuizing. Dat raadsel in de prajtijk. Ik ben namelijk ziek en lig daardoor al weken op bed. Eerst thuis op mijn waterbed. Daarna in het ziekenhuis op een luchtbed. Toen ik in het ziekenhuis niet meer te helpen was mocht ik naar huis. Daar stond een prachtig nieuw bed. Een extra hoge dubbele boxspring afgestemd op mijn gewicht. Heerlijk.
Maar niet goedgekeurd door de thuiszorg. Zij moeten er omheen kunnen lopen. Dus werd ik verplaatst. Met de ambulance naar het huis van mijn moeder omdat het iets rustiger is en de rest van ons gezin “gewoon” door kan leven. Iedere dag komt er iemand anders hier en hebben we samen lol. Bij mijn moeder sta ik nu midden in de kamer.
Het is hier geweldig en we wennen goed aan elkaar. Het minder prettige is dat de anti decubitus matras is. vanaf dag 1 heb ik al ruzie met dat ding. Als je hem open maakt zie je
op bips hoogte een schuimrubber cirkel. In die cirkel zitten 4 losse schuim blokken. Het idee is dat als je druk voelt je er 1 of 2 blokken kan uithalen. Dat heb ik geprobeerd maar dan lijkt het net of ik met mijn billen door de rand van een emmer zak. Geen goed idee dus? Zijn mij billen te dik of te dun? Ik weet het niet. Ik voel alleen maar een pijnlijke plek die als ik met mijn achter om kijk spiegel kijk er flink paars uit ziet.
De volgende stap is een nieuwe matras. En die stap gaan we vandaag tussen 13.00 en 17.00 nemen.
Er komt een lucht matras. Met lamellen die om de beurt worden opgepompt. Zo wordt de druk verdeeld. Klinkt goed he. Er komt 1 meneer de matras brengen. Hij mag niet tillen. Het oppompen van de matras duurt een half uur.
Als die meneer van het bed er is kunnen we de thuiszorg bellen. Die sturen iemand om te helpen tillen. Mijn moeder is er. Zij is 74. Ik ben er. 48 en liggend in bed. Ik kan niets meer. Noem bijvoorbeeld zitten of lopen. Mijn 2 zoons zijn er ook. Zij zijn 15 en 17.
Vraag aan jullie.
Hoe krijgen wij Marion op het nieuwe matras?
Ken je dat raadsel van de kool, de vos en de geit die je met een bootje naar de overkant moet brengen en ze mogen elkaar niet op eten.
17.30 Het is gelukt. Ik lig op het nieuwe matras. De verpleegkundige, mama en Jaïz tilden mij op de bank. Het oude matras ging eraf. Het nieuwe erop. Bed opmaken en ik mocht weer terug. Nog even gezellig kletsen en de meneer ging weg. De matras was zacht. Heerlijk zacht. Zo
lekker zacht heb ik nog nooit gelegen. Djamon ziet een lampje branden en duikt onder het bed. Ja hoor. De motor doet het niet. Djamon belt voor hulp. Binnen 15 minuten is er een meneer met een heel nieuw bed. De motor wordt vervangen en het bed vult weer. Hoera! We gaan weer omhoog of is het nou toch te laag? Het matras wordt zachter en nog zachter. Djamon voelt mee. Ja hoor, hij voelt ook de lattenbodem. Geen probleem. Djamon en Emmy gaan op het voeteneind zitten voor de tegendruk en Djamon belt nog een keer de
storingsdienst en de thuiszorg.
20.30 Lig ik weer op de bank. Voor de 2e keer. De matrassen worden gewisseld en ik kan er weer op.
21.00 Ik ben helemaal moe maar klaar. Pffffff.
Nog eten, tanden poetsen en een beetje met mijn zus kletsen en de dag is voorbij.
Wat maak ik veel mee he. Ik denk steeds doe mij eens een rustig dagje. Lijkt mij heerlijk. Mama denkt dat denk ik ook.
Terwijl wij met de matras bezig waren is zij met Jaïz boodschappen doen. Tassen vol. Ook kleding,
lakens, leuke kussenslopen. Gezellig dus.
Gezellige wapp van mijn zus. Ik sliep al toen deze binnen kwam.
Zo voel ik me ook. En het is half 12.
Hoi zus, was gezellig hè… Bedje vol , bedje leeg, bedje in , bedje uit… Haha.. Beweging genoeg zo gehad gisteren moet je maar denken. Hopelijk heb je lekker gelegen op de matras, hij voelde tenminste goed aan.. Beetje zacht achtig. Je niet te druk maken hoor om van alles, gewoon lekker je ding doen en als je vragen hebt over
iets wat je zelf aangaat of wilt weten gewoon vragen. Aan de persoon die het antwoord kan geven. Niets is zo lekker als duidelijke taal. Toch? Vind ik wel fijn om dingen te weten zoals ze zijn, weten we weer waar we aan toe zijn en wat we kunnen verwachten.
Blij je gezien te hebben, een week is best lang vind ik, en je haar zit super netjes.. Xx tot later. Een rustig aan dagje vandaag heb je … Buiten niet te warm dus moet helemaal gaan lukken. Kees sliep al dus dat was stil toen ik thuis kwam. Er was veel politie op de weg. Controle voor
vrachtverkeer … Gelukkig heb ik een klein minitje .. Hihi Nou, beter dan de krant dit slappe geklets.. Groetjes van je app zus??? Haha hoe zou ik nou aan die naam komen..
Wat een heerlijke zus he. Ik sliep al als een roos toen haar bericht binnen kwam maar dat maakt haar niets uit. Ze blijft lekker kletsen.